Stowarzyszenie istnieje od 16 sierpnia 2004 roku. Założyli je bezdomny Marian Wierzbicki i była nauczycielka i społecznik Maria Chwiałkowska-Grygiel, od początku wspierająca ideę powstania stowarzyszenia ludzi bezdomnych. Stowarzyszenie od początku do dziś jest więc stowarzyszeniem ludzi bezdomnych i tych, którzy kryzys bezdomności pokonali, którzy stanowią większość we jego władzach statutowych. Z tego powodu jest ewenementem w skali kraju. 9 września 2005 r. Stowarzyszenie otworzyło w pełni funkcjonalny (działał już wcześniej) pierwszy dom przy ul. Pocztowej 6, dla ok. 25 bezdomnych z terenu miasta i powiatu gnieźnieńskiego. Budynek PKP (zrujnowana noclegownia drużyn konduktorskich) pozyskano dzięki władzom miasta i PKP. Po wyremontowaniu budynku i zagospodarowaniu przyległego terenu, zaadaptowano go dla potrzeb schroniska. Dokonano tego przede wszystkim pracą samych bezdomnych, którzy początkowo mieszkając w bardzo trudnych warunkach, nie szczędzili trudu i poświęcenia. Uruchomienie schroniska było możliwe także dzięki pomocy i ofiarności mieszkańców Gniezna, licznych sponsorów i dobroczyńców. Do schroniska przyjmowano wszystkich skierowanych przez MOPS, samorządy lokalne, parafie i inne organizacje. Warunkiem przyjęcia była stwierdzona, trwała (przynajmniej kilkumiesięczna) bezdomność i pełna abstynencja alkoholowa.

    Kierownictwo schroniska i kadra opiekunów pomagali swoim mieszkańcom w rozwiązywaniu problemów życiowych próbach poszukiwania pracy (warsztat). Prowadzono także punkt charytatywny, na który składały się: punkt wydawania odzieży i jedzenia, łaźnia i pralnia dla osób bezdomnych spoza schroniska. Schronisko udzielało takim potrzebującym pomocy doraźnej.

   Od początku istnienia ośrodka prowadzona była w schroniskach terapia antyalkoholowa (psychiatra, psycholog i dwie terapeutki) współfinansowana przez Urząd Miasta Gniezna. Była ona częścią ogólnego, autorskiego programu pracy z bezdomnym Stowarzyszenia pod nazwą "Metoda małych kroków i pozytywnego wzmocnienia". Część osób objęta była indywidualnymi programami wychodzenia z bezdomności we współpracy z MOPS w Gnieźnie (pracownicy socjalni). Stowarzyszenie otrzymało od władz miasta mieszkanie rotacyjne, gdzie realizowany był program reintegracji i powrotu do społeczności dla najlepszych podopiecznych.

       Od lutego 2007 roku posiadaliśmy także w Gnieźnie filię naszego schroniska na ul. Kawiary. Dzięki przychylności ówczesnego prezydenta i władz miasta otrzymaliśmy w użytkowanie od Spółki „Urbis” budynek z rozległym terenem rekreacyjnym i ogrodowym. Filia Kawiary mogła pomieścić 15-20 osób (w okresie zimowym do 25 osób). Na terenie schroniska realizowane były takie same programy jak w schronisku przy ul. Pocztowej. Dodatkowym walorem filii był duży ogród na terenie poszklarniowym, gdzie nasi podopieczni prowadzili intensywne uprawy warzyw. Praca w ogrodzie była bardzo ważnym elementem wspomagania terapii AA oraz wspomagała proces rehabilitacji zarówno fizycznej jak i psychicznej naszych mieszkańców. Oczywiście zebrane plony wzbogacały menu obu naszych schronisk. Był tam także mały zwierzyniec - 2 konie, 2 świnki wietnamskie, gołębie, 3 psy i koty. Były elementem zooterapii, która uczyła odpowiedzialności, regularnej opieki i asertywności dla zwierząt.

     Duży teren rekreacyjny przy schronisku na ul. Kawiary był idealnym miejscem do przeprowadzania różnego rodzaju imprez. W ramach programu integracji społecznej, razem z naszymi mieszkańcami zrealizowaliśmy kilkadziesiąt spotkań integracyjnych (Dzień Dziecka, Święto Pyry, Pożegnanie Lata. półkolonie, spotkania z władzami miasta, przyjaciółmi Stowarzyszenia, rodzinami podopiecznych itd.). W ramach tego programu odbyły się także wyjazdy naszych podopiecznych z obu schronisk na pielgrzymki do Częstochowy, Lichenia, Łagiewnik i Bolechowa. Corocznie odbywały się spotkania z kolejnymi prymasami Polski, na których spotykaliśmy się z władzami samorządowymi i przyciółmi ośrodka.

     Rozwijaliśmy także nasze warsztaty. W 2011 roku Stowarzyszenie zakupiło duży pawilon typu blaszak i warsztaty zostały przeniesione na teren schroniska przy ul. Pocztowej 6. W 2013 roku warsztat został ocieplony i otynkowany i ostatecznie zaadoptowany tylko na cele warsztatowe. Działa ślusarnia, stolarnia, brygada remontowa oraz warsztat artystyczno-rzemieślniczy. Otrzymywaliśmy różne zamówienia na prace remontowe, budowlane, stolarskie, ślusarskie i inne. Dzięki współpracy z PUP w Gnieźnie mieszkańcy mogli brać udział w programie przygotowania zawodowego. Od stycznia 2009 do 2013 r. nasi podopieczni brali także udział w siedmiu szkoleniach zawodowych w ramach programu unijnego prowadzonego przez ZDZ w Poznaniu. Wszystkie zajęcia praktyczne odbywają się na terenie naszych warsztatów. Praca zarobkowa pozwalała naszym podopiecznym na poprawę swojej sytuacji finansowej, a zyski warsztatu pozwały na uzupełnienie środków potrzebnych na prowadzenie schronisk. W ramach integracji społecznej nasi mieszkańcy wykonywali wiele prac społecznych dla dobra miasta i zaprzyjaźnionych instytucji publicznych. Dzięki dotacji MRPiPS w 2016 r. mogliśmy wyremontować oba schroniska a wszystkie prace wykonali nasi bezdomni.

     Warsztat artystyczno-rzemieślniczy mógł pochwalić się wieloma pracami (obrazy olejne i w temperze, wiele malowideł na szkle, rzeźby w drewnie itd.). Prace wykonane w warsztacie artystyczno-rzemieślniczym wystawiane były na wielu wystawach zarówno o zasięgu regionalnym jak i ponadregionalnym. W 2017-18 braliśmy udział w programie MOK "Ostatnia Mila", w ramach którego powstał teatr bezdomnych "Antrakt". Pod opieką aktora teatru gnieźnieńskiego przygotowano i przedstawiono trzy spektakle. Powstała także grupa taneczna "Tango bez granic", w ramach której nasi podopieczni w raz z paniami z Uniwersytetu Trzeciego Wieku przygotowały pokaz tańca towarzyskiego.

W 2021 roku dzięki wsparciu MRiPS realizowaliśmy program aktywizacji bezdomnych w naszym ośrodku, na który składało się dalsze wyposażenie warsztatów oraz zrealizowanie projektu "Stragan Stowarzyszenia". W jego ramach w naszych warsztatach wykonano szereg maskotek i wyrobów rzemieślniczych a w schronisku filii Kawiary wyhodowano warzywa, wykonano przetwory i wszystko to zaprezentowaliśmy na "Jarmarku Staropolskim" w Gnieźnie. Stragan dalej działał przy filii Kawiary, gdzie sprzedawaliśmy nasze produkty.

    W okresie naszej działalności (2004-2022) udzieliliśmy wsparcia setkom bezdomnych, a poprzez punkt charytatywny dalsze dziesiątki ludzi ubogich mogło liczyć na wsparcie. Za osiągnięciami przychodziły wyrazy uznania: dwa Srebrne Krzyże Zasługi, Nagroda im. Brata Alberta, szereg metali i odznaczeń samorządowych, dwa tytuły „Gnieźnianina Roku” itd.

          Obecnie w naszej nowej sytuacji będziemy dalej wspierać, w miarę naszych możliwości, osoby w kryzysie bezdomności, w szczególności te przebywające poza schroniskami. Po utracie schronisk, w nowej siedzibie otwarliśmy Klub Integracji "Pomcna Przystań".